borulu

1.

sif. və is.

1. Borcu olan, başqasından borc almış olan; verəcəkli. Borcluların siyahısını tutmaq. – Güllücədə Molla Qasıma borclu olmayan bir kəndli yox idi. S. S. A..

2. Borc verən. Borclu borclunun sağlığını istər. (Məsəl).

3. Bir vəzifəni görməli olan, öz vəzifəsi kimi icra etməli olan; vəzifəli. O, gördüyü işlər haqqında vaxtında hesabat verməyə borcludur. O, sənin işini görməyə borclu deyil. Borclu çıxartmaq – bax borclu eləmək. <Qəhrəman:> «Sağ ol» demək əvəzinə, məni borclu çıxarırsan. S. R.. Borclu eləmək – yaxşılıq qarşısında minnətdar etmək. Məni özünə borclu elədi. Borclu qalmaq (olmaq) – öhdəsində borc olmaq.

2.

sif. Borusu olan.